تاریخچه و معنی واژه یلدا در فرهنگ لغت آبادیس.

یلدا: اسم دخترانه-ترکیبی از واژه سُریانی-اَوِستایی
واژه یلدا در پیِ گذشت زمان ساخته شده است!
سُریانی: در زمان چیرگی اسکندر به ایران که مربوط به روزگارِ ساسانیان و اشکانیان می باشد!
اَوِستایی: زبان ایران باستان و مربوط به روزگارِ زرتشتیان!
یَل: واژه سُریانی-شجاع،دلیر،دلاوَر،پهلوان،یَل،گُرد،سالار،قهرمان-
بلند،طولانی،دور و دراز،دیرپا،دیرباز- بسیار، افزون، انبوه، سرشار، فراوان، گسترده، وَشناد
دا: واژه اَوِستایی-۱٫ دادن،بخشیدن،عطا کردن ۲٫ انجام دادن،ساختن،آفریدن،اختراع کردن
۳٫ گذاشتن،گُماشتن،منصوب کردن،رسالت! ۴٫ پشتیبانی،حمایت،یاری
۵٫ پاسداری،نگهبانی،محافظت ۶٫ عقل،خِرَد،اندیشه
۷٫ چاره،راه حل،نقشه،دوراندیشی،خِرَدمندی،هوشیاری،هوشمندی
معنی: شجاعت و دلاوری های بی شُمار انجام دادن،پهلوانی و رادمردی نشان دادن،قهرمان شدن-
بلند و طولانی بودن،به درازا کشیدن،دیرپا گذشتن،رسالتِ بی شُمار انجام دادن-بلندای شب،درای شب-
پشتوانه طولانی مدّت،یاریگر یِ وَشناد- جانپاسی طولانی مدّت،پاسداری فراوان-
دور اندیشی مَدید،هوشیاری دیرین-
جشن کُهَن،مهمانیِ دیرباز،دورِهمیِ دیرینه، شب نشینی خاطره انگیز-خُرّم روز-شبِ چلّه
(( گرچه در زبان لُری،معنی آن: مادرِ بزرگ،رویش و زایش قهرمان،زایش نور و روشنایی))
زادروز و زایش مِهر(میترا) که یکی از فرشتگان اهورامزدا (سَروَر دانایی،هستی بخش توانا) بود، همزمان با حضرت مسیح(ع) در این روز اتفاق افتاده است.
ایرانیان باستان،در شب اولِ زمستان که بلندترین شب سال هم هست؛ به یُمن آن فرشته والا،این مراسم کهن را، از ۱۴۰۰ سال قبل از میلاد مسیح(۶۰۰۰ سال پیش) در زمان داریوش یکم(داریوش بزرگ)؛ هر ساله برگزار می کردند و برای پیروزی مِهر(میترا) بر اهریمن تا خودِ صبح، دورِهمی می گرفتند.
در اساطیر یونان به آن (( ناتالیس اِنویکتوس Natalis-Invictus” )) می گویند.
که به معنیِ: روزِ (( تولد مِهر(میترا) شکست ناپذیر و بی همتا )) است!

تاریخچه تقویم مسیحی

از نظر زمین شناسی، وقتی خورشید در دی ماه(حَضیضِ خورشیدی) قرار گیرد:
در نیم کُره ی شمالی(مثل کشور ایران):
انقلاب زمستانی،پیش از آن طول روز کوتاه تر و پس از آن طول روز بلندتر،
زمین بیشترین سرعت گردش،طول سایه ی اجسام بی نهایت،
خورشید بر مدار رأس الجَد عمود می تابد،کمترین فاصله خورشید با زمین
بسیاری، زایش خورشید و آغاز دی را عید اصلی” خود قرار دادند.
بخاطر این که، در این روز بود که خورشید از چَنگ شب های اهریمنی رَهید و
روزی مقدس برای مهر پرستان به شمار می رفت.
در سده ی چهارم میلادی، بر اثر ندانم کاری که در محاسبه ی کبیسه ها رُخ داد،
روز ۲۵ دسامبر ” ۴ دی ” را (به جای روز ۲۱ دسامبر ” ۳۰ آذر ” ) روز تولد مهر(میترا) دانسته اند و
تولد حضرت عیسی مسیح (ع) را نیز در این آغاز سال قرار دادند.
بنابراین نوئل اروپایی یا کریسمس(جشن مسیح) واقعی،همان شب یلداست؛ یعنی،
انقلاب زمستانی در ۳۰ آذر برابر با ۲۱ دسامبر است:
گاهشماری در اروپا از صدها سال پیش از میلاد رواج داشت ولی تقویم دقیقی وجود نداشت.
در سال ۴۵ قبل از میلاد که به آخرین سال اغتشاش تقویمی مشهور است، به دستور جولیوس سِزار،
ساسی جینز(Sosigenes) مُنَجِّم و ریاضیدان آلمانی(برخی منابع: اسکندریه ای) تقویمی
بر اساس گاهشماری شمسی(خورشیدی) مصری ها تهیه کرد که نامش را بخاطر جولیوس سِزار، ژولین(Julian) نامید،
که تقویمی مذهبی یا مسیحی نبود بلکه حکومت سِکولار(کفر) بود،
در حالی که تقویم دومی(تقویم قمری) تقویمی بود که عیسی مسیح(ع) به آن پایبند بود و با آن روزگار را سپری می کرد.
تقویم عهدینی(کتاب مقدس) اصلی، تقویم ” قمری” بوده است؛ تقویمی که خداوند به آن امر فرموده است.
این تقویم دوازده ماه در هر سال داشته و بر اساس حرکت ماه استوار بود،طوری که آغاز هر ماه با مشاهده هلال ماه تعیین می شده است.
ناگفته نماند که ایرانیان بیش از ۴۰۰۰ سال پیش تقویم رسمی و دقیقی داشتند! (رجوع شود به تاریخ گاهشماری ایرانیان)
در این بُرهه تعداد روز های ماه را هم تغییر دادند تا به یک سال ۳۶۵ روزه برسند.
۹۰ روز به تقویم سال ۴۵ قبل از میلاد افزودن که بین نوامبر و فوریه بود.
حتی نام های ماه ها را هم تغییر دادند:
۱- فارسی: ژانویه (انگلیسی:جَنیوئری): خدای رومی دروازه ها،درگاه ها،آغاز و پایان ها
۲- فارسی: فِوریه (انگلیسی: فِبروئری): تصفیه و پاکسازی-مراسمی مذهبی بود که رومیان در روز ۱۵ این ماه، برای پاکسازی روح خود انجام می دادند
۳- فارسی: مارس (انگلیسی: مارچ): الهه و خدای جنگ-به سبب کسی که آغازگر بهار است و به جنگ سرما می رود (عید نوروز)
۴- فارسی: آوریل (انگلیسی: اِیپریل): خدای عشق یونانیان-به معنای باز شدن شکوفه ها و بهترین فصل بهار است
۵- فارسی: مه (انگلیسی: مِی): از کلمه فرانسوی (مایا) که به معنای خدای زمین در روم باستان-الهه ی حاصل خیزی و باروَری
۶- فارسی: ژوئن (انگلیسی: چُون): نام ملکه خدایانِ روم باستان- الهه ی ازدواج(همسر ژوپیتر)
۷- فارسی: ژوئیه (انگلیسی: جُولای): جولیوس سِزار در این ماه متولد شده است
۸- فارسی: اُوت (انگلیسی: آگِست یا آگُست): اولین امپراطور روم باستان
۹- فارسی: سِپتامبر (انگلیسی: سِپتمبِر): برگرفته از عدد لاتینی، معادل هفت
۱۰- فارسی: اُکتبر (انگلیسی: آکتوبر یا اُکتوبِر): برگرفته از عدد لاتینی، معادل هشت
۱۱- فارسی: نُوامبر (انگلیسی: نُوِمبِر) : برگرفته از عدد لاتینی، معادل نُه
۱۲- فارسی: دِسامبر (انگلیسی: دیسِمبِر): برگرفته از عدد لاتینی،معادل دَه ( عید کریسمس)
تقویم ژولین شامل چرخه های: سه سال ۳۶۵ روزه با یک سال ۳۶۶ روزه(کبیسه) بود.
بعدها تقویم ژولین مبدل به تقویم گرگورین(Gregorian) گشت، که تقویم مدنی پذیرفته شده جهانی کنونی است و به عنوان تقویم مسیحی یا تقویم غربی هم شناخته می شود.
این تقویم در سال ۱۵۸۲ توسط اختر شناس و پزشک ایتالیایی به نام الاسیوس لیلیوس(Alosyius Lilius) ساخته شد و چون پاپ گرگوری هشتم آن را تأیید کرد، آن را تقویم گرگورین نامیدند.
هشدار: شایسته است برای مطالعه تقویم کنونی غربی در اینترنت جستجو کنید تا از چند و چون ماجرا آگاهی کافی را بدست آورید!

سابقه ی تاریخی یلدا و کریسمس (میلاد مسیح):

میتراییسم یا مهر پرستی یکی از آیین های مذهبی ایران باستان به شمار می رفت، که مهمترین جشن آن (یلدا) بود!
مهر(میترا): یکی از کهن ترین اسطوره های بشری است که ریشه در اقوام آریایی نخستین(کاسپی ها) دارد.
داستان مهر(میترا) بتدریج در مناطق گوناگون دنیای باستان و جهان رواج پیدا کرد و
از شکل اولیه اسطوره ای تبدیل به یک آیین اجتماعی و مذهبی شد،
تا این که در مراسم مذهبی و عبادی جامعه زرتشتی هم گسترش پیدا کرد.
این آیین بعدها در زمان اشکانیان(پارت ها) در ۳۰۰۰ سال پیش توسط سربازان رومی دگرگون شد و به سرزمین های امپراتوری روم از جمله: آلمان،اتریش،انگلستان و… برده شد و مِهرابه های بسیاری در آن کشورها ساخته شد.
(( رومیان باستان به آن ساترنالیا(ساتورنالیا) یا جشن خدای کِیوان(زُحَل) می گویند! ))
بازمانده یک مهرابه در سال ۱۹۵۴ میلادی، هنگام نوسازی در زیرِ عمارت وال برُوک(Wal brook House) لندن کشف و
پس از مدتی در کنارِ خیابان کویین ویکتوریا(Queen Victoria) بازسازی شد.
*** مهرابه: واژه مرکّب اَوستایی-
مِهر: خورشید،آفتاب،هُور- عشق،محبّت،مهربانی،عطوفت،دلسوزی،همدردی-نماز،نیایش،راز و نیاز
آبه: ساختمان،عمارت،بنا،خانه،سٓرا،منزل،اتاق،حُجره-پرستشگاه،مَعبَد،صومعه،دَِیر ***
به گوش باشید: واژه محراب هم از مهرابه میاد؛یعنی، جایی برای راز و نیاز عاشقانه با پروردگار
کُنستانتین یکم یا کُنستانتین بزرگ (به لاتین: Flavius Valerius Aurelius Constantinus Augustus)
که طرفدارِ مذهب کاتولیک بود،بعد از فرمانروایی اش،
با آیین مهر پرستی(میتراییسم) در سال ۳۳۱ میلادی مقابله کرد
تا این که در سال ۳۹۰ میلادی تمام مذاهب غیر از مسیحیت ممنوع اعلام شد و
به مسیحیان افراطی اختیار داده شد تا تمام افراد و آیین های میترایی را نابود کنند!
روز های مسیحیان هم برگرفته شده از روز های ایران باستان است:
دا: در فارسی میانه(پهلوی) معادل روز است. مثل: فردا و day برگرفته شده از فارسی است!
شید: در فارسی اَوِستایی معادل روز است.
شنبه(کِیوان شید): روز ستاره(satur day)-در یونانی ساتورن: کیوان-
saturn خدای کشتزار و مرغزار های رومی است
یکشنبه(مِهر شید): روز خورشید(sun day)
دوشنبه(مَه شید): روز ماه(mon day)
سه شنبه(بَهرام شید): روز ستاره مریخ(tues day)-
tiw خدای جنگاوران روم
چهارشنبه(تیر شید): روز ستاره تیر(wednes day)،روز جشنواره ها (wed: جشن،عروسی،مهمانی)-
woden خدای دانستنی ها،اندیشه ها و خِرَدهای روم
پنجشنبه(بِرجیس شید یا هُرمَزد شید): روز آتشدان(thurs day)-
thur خدای تُندَر،صاعقه و آذَرَخش روم
جمعه یا آدینه(ناهید شید): روز آتش(fri day)-
figg خدای بهشت و برزخ روم
(بیشتر واژگان روز ها” از خدایان روم آمده است و در انگلیسی تغییر های ظاهری پیدا کردند)
یاران مهر(میترا):
مهر(میترا) هفت فرشته نگهبان آسمانی و همچنین دوازده ایزدیار داشته است!
فرشته های نگهبانش:
کِیوان(زُحَل)-بِرجیس،اورمَزد،هُرمَزد(مُشتری)-بَهرام(مِریخ)-مِهر(خورشید)-ناهید(زُهره)-تیر(عَطارُد)-بُرج(قَمَر یا ماه)
ایزدیارانش:
فَروَردین: فرشته نگهبان جان و روان انسان ها و درگذشتگان
اُردیبِهشت: ایزد درستی و راستی،نظم و قانون-به زمانی که از بهشت با اُردَنگی خارج شدیم هم معنا می دهد!
خُرداد: فرشته نگهبان آب و زندگانی
تیر: ایزدیار شکار
مُرداد: ایزدیار جاودانگی و بی مرگی
شَهریوَر: نگهبان و سرپرست فات و جنگ افزار های گرانبها
مِهر(خورشید): فرشته نور و روشنایی،عَهد و پیمان
آبان: فرشته نگهبان و نظارتگر بر پُرسِمان های آب
آذَر: ایزد نگهبان آتش
دِی: فرشته روز و امید
بَهمَن: ایزد اندیشه و خِرَد
اِسفَند: ایزد عشق و باروَری

پیدایش حیات:

از نظر علمی:
۴٫۵ میلیارد سال قبل زمین بوجود آمد،به این گونه که سطح اولیه زمین پوشیده از مواد مذاب بود >>>
بتدریج سرد شد >>> سنگی شدن پوسته ی زمین >>> متراکم شدن بخار آب جَوّ و ریزش باران های سیل آسا >>>
پیدایش اقیانوس های وسیع >>> امکان تشکیل حیات
از نظر اساطیری و باستانی:
پیش از مهر(میترا): زمین در تاریکی مُطلَق قرار داشت و اثری از زندگی و حیات وجود نداشت و تنها خاک و سنگ و کوه همه ی زمین را پوشانده بود.
زایش مهر(میترا): در مهرماه در غاری تاریک پا به عرصه ی هستی نهاد!
داستان زایش مهر(میترا) که تعبیر های گوناگونی درباره آن وجود دارد:
۱- از دلِ شبِ سرد و سیاه در مهرماه، مهر(میترا) در غارِ گود و کم ارتفاعی در میان کوه های البرز، از دلِ سنگی پدید آمد.
(برخی زاده شدن او را از درونِ سنگ،استعاره از فروغ ناشی از برخورد دو سنگِ گرانبها به هم می دانند)
مهر(میترا) در هنگام تولد، تنها یک کلاه هلالی قرمز بر سر داشت و همچنین شمشیر و تیر و کمان در دست!
۲- آناهیتا(الهه ی باروَری آریایی)، مهر(میترا) را به گونه ای بَرِشنوم(بَرِسنوم،پاک) درون غاری در تاریکی مَحض به دنیا آورد.
(که در آن هنگام سه چوپان”بعضی روایات دو چوپان” حضور داشتند)
آناهیتا پس از زایش مهر(میترا)، وی را روی برگ گُل نیلوفر (نماد ایزدبانو آناهیتا) قرار می دهد.
۳- مهر(میترا) از درون گُل نیلوفر و بر روی بِرکه آبی، که برای آناهیتا بوده است در مهرماه به دنیا می آید.
(نقاشی ها و تندیس هایی در این زمینه وجود دارد!)
چکیده ی زندگانی مهر(میترا):
در مهرماه: او چون کودکی” ضعیف با برگ انجیر خود را می پوشاند و با خوردن میوه های درختان، تنومند می شد و به هر جای پا می گذاشت گلستان می شد.
در آبان ماه: چون به جوانی” می رسد، روزی با گاوی اهریمنی سَرشاخ می شود! و
سوار بر گاو اهریمنی می شود تا او را به غار خود بیاورد ولی گاو می گُریزد؛
اما، کلاغ جای او را آشکار می سازد و به مهر(میترا) خبر می رساند تا این که به کمک سگ جایش را پیدا می کنند و
مهر(میترا) گاو اهریمنی را به غار برده و با دَشنه ای قربانی اش می کند یا کارَش را می سازد،
از خونِ گاو اهریمنی زمین بارور گشته و تاک(درخت انگور) می روید.
( گاو در کیش مهر پرستی، مقدس به شمار می آید و هنوز هم بعضی کشورها مثلِ هندوستان گاو را می پرستند ولی به جهت این که در شب یلدا، اهریمن گاو را طلسم کرده بود، تنها کُشتن آن باعث ناتوانی اهریمن و حاصلخیزی زمین می شد )
جانوران اهریمنی( در آیین مهر): مار،عقرب و مورچه بودند!
مورچه برای جلوگیری از ریخته شدن خونِ گاو اهریمنی نُطفه او را می مکد ولی الهه ماه، نُطفه گاو را پاک کرده و از نُطفه او؛ حیوانات اهورایی، مَشی و مَشیانه(آدم و حوّای میترایی-زرتشتی) را به وجود می آورد و موجودات روی زمین را نجات می دهد.(رجوع شود به واژه نیمه گمشده یا فرهنگ اساطیر و داستان واره دکتر یاحقی)
در آذرماه: در هنگام پیری” که قدرتمند می شود، با اهریمن می جنگد!
اهریمن سیل ایجاد می کند اما مهر(میترا) درخت سَرو(کاج) تنومند،
که میوه های فراوان و متنوعی دارد می آفریند(درخت سَرو: نماد جاودانگی) و
به انسان می آموزد تا چگونه از چوب قایق بسازد و خود و رَمه هایش را از این وَرطه نجات دهد!
اهریمن آتش سوزی بزرگی به راه می اندازد و مهر(میترا) به کمک باد و باران و طوفان، با آن مقابله می کند!
تا این که سرانجام پس از جنگ های پی در پی با اهریمن،طلسم شب را می شکند و
به پیروزی می رسد و پس از به پایان رساندن رسالت خویش،
در پایان آذرماه: در شبِ یلدا، شام آخر را با دوازده ایزدیارانش می خورد!
مهر(میترا) و ایزدیارانش گوشت گاو را کباب کرده و خون گاو را درون جام می ریزند و
از گندمی که مهر(میترا) رویانده بود نان درست کرده و
از شرابی که از انگورهای او بدست آمده بود همراه با آن می خورند و می نوشند.
(به همین دلیل هست که در این شب، از آجیل و شیرینی و میوه های سُرخ، مثل:
هندوانه،انار،سیب قرمز،انگور قرمز،لبو،پرتقال خونی و… استفاده می شود)
در اول دی ماه: در پایان شبِ یلدا،مهر(میترا) سَوار بر ارابه ای با چهار اسب!(که نشانه ی چهار عنصر اصلی هستند) عُروج می کند و
با خورشید یکی می شود، خورشید از او نور و گرما می گیرد و در بامداد، پس از طولانی ترین شب زمین،خورشید در آسمان طلوع می کند(زایش خورشید) و زین پس خورشید به کمک ماه، زمین را گرم و روشن می کنند.
( از این روست که مهر آیینان برای نیایش مهر(میترا)، خورشید را می سِ و رنگ سُرخ را به جهت آتش خورشید مقدس می دانند! )

نمادهای برگرفته شده فرهنگ های فَرَنگی از فرهنگ کُهَن و ریشه دار ایران در شب یلدا

کریسمس(جشن مسیح) >>> نماد یلدا
بابانوئل(بابا نوروز،پدر میترا) و نشان شرکت وِرساچه (وِرساچی) >>> نماد مهر(میترا)
کلاه هلالی و شِنِل قرمز بابانوئل >>> نماد کلاه هلالی و شِنِل قرمز مهر(میترا) موقع تولدش
(( در ضمن به آن کلاه آزادی(کلاه فریژی) یا کلاه برفی هم می گویند! ))
ریش بلند و هیکل تنومند بابانوئل >>> نماد پیری و اسطوره ایِ مهر(میترا) و هیکل تنومند او
درخت سَرو(کاج) نوئل >>> نماد درخت سرو(کاج) مهر(میترا) موقع سیل اهریمن که نشانه: بلندی و پهناوری،آزادی و جاودانگی زمین بود
چراغ های تزیینی درخت کریسمس و ستاره ی بالای آن >>> نماد هفت فرشته نگهبان آسمان و الهه مهر(میترا)
آتیش بازی و باز شدن فواره های آب در شب کریسمس >>> نماد آتش بزرگ اهریمن و مقابله مهر(میترا) با باد و باران در شب یلدا
تابلو شام آخر مسیح و دوازده حواریونش(اثر لئوناردو داوینچی) >>> نماد شام آخر مهر(میترا) با دوازده ایزدیارانش
سورتمه بابانوئل و گونش >>> نماد ارابه ی مهر(میترا) و چهار اسبانش هنگام عُروج
هدیه بابانوئل به بچه ها در شب کریسمس >>> نماد عُروج مهر(میترا) و از برکات آن بهره بردن
نمایش گاو بازی توسط ماتادور ها(گاوبازان) >>> نماد سَرشاخ شدن مهر(میترا) با گاو اهریمنی
روز های مسیحیان >>> نماد روز های آیین مهر پرستی(میتراییسم)
صلیب مسیح،نشان آلمان نازی(رایش آلمان بزرگ،هیتلر) >>> نماد چَلیپا(سُواستیکا) یا گردونه ی مِهر(چهارپایه،چهار پرّه) که چهار خط آن نشانه فصل های سال و درون چهار خط مظهر عنصر های اصلی هستی(آب،باد،خاک و آتش) که بر روی مسجدها و کلیسا ها و… حک و نقاشی شده است!
(از جمله: حکاکی ها،دستکندها و نقاشی های تخت جمشید(پرسپولیس)،مسجد شیخ لطف الله اصفهان و کلیسای وانک اصفهان،نقش رستم”دیوارِ چلیپا” در مَرودشت فارس و…)
(مجسمه آزادی) در جزیره آزادی در بندر نیویورک آمریکا(منطقه مَنهَتَن) که
نمادی برای خوشامدگویی به مسافرانی است که از راه دریا به نیویورک می آیند!
این مجسمه کتابی در دست چپ و مَشعلی در دست راست و همچنین تاج خورشیدی بر سَر دارد >>>
نماد مهر(میترا) که کتاب اَوِستا در دست چپ و آتش جاودان خورشید در دست راست و همچنین تاج هفت تیغ میترایی(پرتوی هفتگانه نور) که هدیه ای گرانبها از خورشید است
مجسمه آزادی به نام رسمی (Statue of Liberty: آزادی روشنگر جهان) که فرانسه بخاطر ۴ ژوئیه ۱۷۷۶ میلادی که یادآور استقلال آمریکا هست به آمریکا هدیه داد!
نمادی برای رهیدن خورشید از چَنگ اهریمن و آزادی بَشَر از دست بدی هاست!
( در اساطیر یونان به آن آتیس و
در اساطیر روم به آن لیبِر(لیبِرتاس) می گویند! )
شعری زیبا از قیصر امین پور:
لبخند تو خلاصه ی خوبی هاست / لَختی بخند، خنده ی گُل زیباست
پیشانیَت تنفسِ یک صبح است / صبحی که انتهای شبِ یلداست
(( حضرت مهدی موعود(عج) و حضرت عیسی مسیح(ع) را همانند مهر(میترا) می دانند،
به جهت آن که هر سه رهاننده و نجات دهنده زمین و انسان ها هستند! ))
این موضوع با کمک از برخی سرچشمه های زیر برگرفته شده است:
جُستاری چند در فرهنگ ایران: دکتر مهرداد بهار
فرهنگ اساطیر و داستان واره ها: دکتر محمدجعفر یاحقی
آیین میترا: مارتین وِر مازِرن ترجمه: بزرگ نادر زاد
جُستار درباره مِهر و ناهید(با شرح لغات و ترجمه): دکتر محمد اعتماد مقدم(مهمد مغدم)
گاهشماری و جشن های ایران باستان: هاشم رَضی
اَدیانِ بزرگِ جهان: هاشم رَضی
آیین و جشن های کهن در ایران امروز: محمود روح الامینی
جشن های ایرانی: پرویز رجبی
دیدی نو از دینی کهن: دکتر فرهنگ مهر
تاریخ نوروز و گاهشماری در ایران: عبدالعظیم رضایی
تاریخ تمدن و فرهنگ ایران: عبدالعظیم رضایی
متن اَوِستا(با شرح لغات و ترجمه): دکتر محمد اعتماد مقدم(مهمد مغدم)
اَوِستای کهن: رضا مرادی غیاث آبادی
راهنمای زمان و جشن ها و گردهمایی های ملّی ایران باستان: رضا مرادی غیاث آبادی
( امید است که با کمک به زله‌زدگان و نیازمندان،
این شب خاطره‌انگیز را برای آن ها هم دل انگیز و به یاد ماندنی کنیم! )

درسی از تاریخ

درسی زیبا از ادیسون

برخی از اسامی اصیل ایرانی به همراه معنی آنها

تاریخچه و معنی واژه یلدا در فرهنگ لغت آبادیس

بهترین انواع چای برای سلامتی و درمان انواع بیماری‌ها مثل آنفولانزا و سرماخوردگی

بهترین انواع چای برای سلامتی و درمان انواع بیماری‌ها مثل آنفولانزا

داستان خاك سپاری حافظ